هفده دوره جام جهانی و 76 سال گذر از این جام و رقابت بین دوقاره اصلی، اما هنوز تیمهای آمریکای جنوبی جلوتر از اروپا هستند. برزیل (5 دوره)، آرژانتین ( 2 دوره)، اروگوئه (2 دوره) جمعاً نه دوره قهرمان جام شده اند. آنها حتی در زمان میزبانی کشورهای اروپایی به این مهم رسیدند.
برزیل در سال 1958 سوئد نیز قهرمان شد و در قاره آسیا نیز قهرمان بلامنازع جهان گردید. آیا در جام هجدهم اروپا با افتخارات آمریکای جنوبی برابر می شود؟ این سئوال با وجود آرژانتین و برزیل کمی بعید به نظر می رسد، که مدعیان این دوره اروپا، آنها را از پای درآورند.
آرژانتین در یکسو و برزیل در سوی دیگر است. اما می توان در تأیید این تئوری از قدرت تیمهایی چون آلمان، انگلیس، پرتغال، فرانسه یا اسپانیا و در آخر ایتالیای مرموز گذشت؟ این همه تیم و خیل عظیم ستاره های گرانقیمت را می توان نادیده انگاشت؟
در همین جنگ اول باید تکلیف آرژانتین در مقابل آلمان روشن شود تا برزیل نیز حساب کار خود بکند و شاید هم آرژانتین رعشه ترس را در اروپا جاری کند. شاید تنها ایتالیاست که باید تیم کم تجربه و خسته اوکراین را از پیش روی بردارد و به سمت دیگر جدول یعنی انگلیس یا پرتغال و برزیل یا غنا و اسپانیا یا فرانسه بنگرد.
تقابل زیبا و دیدنی دو تیم اروپایی هلند و پرتغال را تماشا کردیم و رگه هایی از فوتبال شناور را دیدیم و بداعت های ستاره هایی که بی دلیل در بالاترین نقطه آسمان فوتبال نایستاده اند. آرژانتین اگر بر آلمان پیروز شود، نیمی از اروپا و تماشاگران را در سوک نشانده است و آن زمان شیرینی و حلاوت جام به کام خیلی ها تلخ می شود.
آلمان برای این دیدار تمام گنجینه های فوتبال خود را بسیج کرده است و یک سمبل و الگوی شسته و رفته به نام کلینزمن در جلوی آنها به میدان می آید. این بازی زمینه های قهرمانی آلمان را می سازد یا آرژانتین را به مقابله یک لاتین دیگر می فرستد.ایتالیا از اوکراین می گذرد و به نیمه نهایی می رود. عجب مسیر همواری برای چکمه پوشان در نظر گرفته شده است، آنها می توانستند بدون چکمه با پای برهنه هم از سرزمین بلوخین بگذرند.
انگلیس با آن فوتبال تخت و یکسان با پرتغال که حالا یک اسطوره مقاومت و پایداری شناخته شده است روبرو می شود، این بازی هم برای خود برداشت های متفاوتی دارد. انگلیس می خواهد به هر قیمتی شده به نیمه نهایی برسد. آیا انگلوساکسونها در جام باقی می مانند.
